Sporter: Natasja van Dijk-Slegers
Sporten kwam niet voor in mijn vocabulaire
Als je mij 5 jaar geleden had gezegd, dat ik medio 2016 drie keer per week naar de sportschool zou gaan, had ik waarschijnlijk op de grond liggen rollen van het lachen. Natuurlijk ga ik niet naar de sportschool! Dat is toch echt vreselijk. Met de auto(!) naar een gebouw om daarbinnen vervolgens op een fiets te klimmen, dat niet vooruit gaat. Tussen zwetende dikke mensen fietsen, lopen of roeien zonder iets te zien onderweg; dat doet een normaal mens toch niet?! Ik pak regelmatig de fiets, altijd de trap en de kamer stofzuigen; ik vond het allemaal beweging zat.
In februari 2014 werd mijn leven op zijn kop gezet doordat er uitgezaaide borstkanker werd geconstateerd. Ik was 39 jaar. Na 6 chemokuren, een borstamputatie en 25 bestralingen, krijg ik voor de komende 10 jaar hormoontherapie voorgeschreven. Ook aan hormoontherapie zitten veel bijwerkingen. Bij de meeste patiënten staat op de klachtenlijst “moe” en “energie tekort” op nummer 1.
Uiteraard vroeg ik aan mij chirurg wat ik kan doen om mijzelf fit te krijgen en vervolgens te houden.
Sporten, was het antwoord. Balen! Dat zeiden de oncoloog en de plastisch chirurg ook al.
Om gefaseerd met mijn nieuwe lichaam te starten met sporten, werd een verwijskaart geschreven naar de fysiotherapeut met specialisatie oncologie. Ik kon terecht in Alphen a/d Rijn. Daar kwam ik voor het eerst in aanraking met sporten op een sportschool. Uiteraard werd ik goed begeleid. Mijn hartslag werd goed in de gaten gehouden, want chemotherapie kan schade aan hart en vaat aanrichten. Na 4 maanden sporten werd het echt wat met me. Ik voelde me goed bij het sporten. Helemaal daaraan toegeven wilde ik nog niet. Helaas ging mijn borstprothese ontsteken. Pas na een paar weken kon ik weer sporten. Jeetje. Wat ik had opgebouwd was toch snel weer afgebroken. Dat valt tegen. Opkrabbelen, en opnieuw beginnen maar weer.
Na 5 maanden 2x per week onder begeleiding sporten, was het tijd om zelfstandig aan de slag te gaan. Maar ja, waar ga ik dat doen? In ieder geval niet in dat veel te kleine zaaltje in Alphen bomvol revaliderende mensen.
In mijn zoektocht kwam ik terecht bij Sport & Fitness op het Noordeinde. Nooit geweten dat wij op Leimuiden een echte sportschool hebben. Lekker op de fiets ernaar toe. Dat scheelt alvast een hoop tijd en benzine. Bij binnenkomst werd ik blij verrast door de moderne, frisse uitstraling en de grootte. Soraya ontving mij professioneel. Mijn overdrachtsformulier van de oncologie fysio werd door haar begrepen en zij maakte een sportschema voor me. Mijn lichaam kan goed getraind worden, behalve mijn borstspieren. Soraya bood mij aan om niet alleen te fitnessen, maar om ook groepslessen te volgen. Ik heb haar aangekeken of zij niet helemaal lekker was. De overstap naar een sportschool vond ik al dapper genoeg. Sportlessen waarin ik mijzelf in een spiegel zie? Ik ben inmiddels heel wat gewend, maar dat is nog een brug te ver. Niets voor mij!
Tijdens het fitnessen is er toezicht waar ik met eventuele vragen terecht kan. Dat is fijn. Om de 6 weken wordt een ander schema voor me gemaakt. Dat is om je lichaam scherp te houden, wordt me uitgelegd.
Na een maand of drie stelt Soraya mij wederom een groepsles voor. Pffff. Nou, vooruit dan maar. Dance Hits. Daar heb ik weleens van gehoord. Iets met gezellige muziek en dansen toch? Na een paar keer te hebben meegedaan, moest ik mijn mening bijstellen. Handig ook zo’n spiegel, zodat je je houding kunt checken. Borst vooruit, niet met een kromme rug staan! We dansen in een grote zaal. Ruimte genoeg voor iedereen. Discolampen aan. Super! We krijgen goede en duidelijk instructies van o.a. Soraya. (Heerlijk dorps en vertrouwd dat ze iedereen bij naam kent).
Naast Dance Hits ga ik ook wekelijks naar XCO. Nooit geweten dat ik me goed zou gaan voelen, door in groepsverband op de maat van muziek te bewegen met een buis grit in je handen.
Als ik op vrijdagochtend bij de bodyshape ben geweest, heb ik echt nieuwe energie voor de rest van de dag! Ook hebben Soraya en ik bereikt met al het trainen, dat ik mijn arm helemaal kan strekken, ondanks de verwijderde lymfen.
De artsen hadden gelijk. Inmiddels heb ik al mijn vooroordelen maar in de Drecht gegooid. Drie keer per week ga ik naar de sportschool. Ik doe alleen nog maar groepslessen. Ik heb er enorm veel plezier in. Ik voel me gezond en fit. Ik heb echt profijt van het sporten!!! Anders had ik het natuurlijk nooit gedaan.
Dank je wel Soraya voor al je hulp, en om mij plezier te laten hebben in het sporten!